در دوران باستان بشر پی برد که اگر دفاع از خود از راه دور انجام بگیرد، خسارتهای مالی و جانی کمتری را به بار خواهد آورد.ابزاری که برای این کار ساخته شد تیر و کمان نام داشت. با این وسیله میتوانستند دشمنان خود را از پا در بیاورند و نیز میتوانستند غذای خود را تأمین کنند.
با گذشت زمان اهمیت تیر و کمان بیشتر از قبل شد. استفاده از کمان در ایران را میتوان از روی نقوشی که روی تخت جمشید هست مشاهده کرد. یکی از نقوشی که میتوان در مورد نماد کمان در دفینه یابی بر روی دیوار های تخت جمشید مشاهده کرد عکس سربازانی است که تیردانهای خود را به دوش گرفتهاند.
آثار نقشهای تاریخی نیز مبین قدمت کمانسازی و کمانداری در ایران است. ایرانیان در بعضی از دورههای تاریخی مثل دوره مادها و اشکانیان در کمانداری و تیراندازی سرآمد مردمان دیگر به شمار میآمدهاند و این خصوصیت نهتنها برای آنان شهرت فراوانی کسب کرده بلکه این هنر موجب تغییرات زیادی در حوادث تاریخ آن دورانها نیز شده است.
کهنترین قطعات مربوط به یک کمان در شمال آلمان یافت شد و دیرینگیاش را مربوط به ۸ هزار سال پیش از میلاد مسیح دانستهاند. مشهورترین تیرانداز ایران باستان، آرش بود که از کوه «ایژیو خشونت» به سوی «خوانونت» تیر انداخت.
نماد کمان در دفینه
نشانه تیر و کمان در گنج یابی
نشان کمان را نمادی از دلیری و شجاعت قلمداد میکردند. نماد تیر و کمان علامت آخر و نهایی به حساب نمی آید و از این رو باید به دنبال نشانه های مکمل بود. این علامت در زمان ساسانیان برای قبور سرداری مورد استفاده قرار گرفت. جهت نماد کمان در دفینه یابی مهم بوده و دلالت بر مسیر دفن گنج دارد. برای توضیحات بیشتر به شکل زیر دقت کنید :
Arrow-symbol-in-treasure-hunting
شکل پیکان در نماد کمان در دفینه یابی
در نماد کمان در دفینه یابی اگر ساق های تیر کامل نباشد ( ساق بالا و یا پایین رسم نشده باشد ) باید با اندازه گیری ساقی که رسم شده و به ازای هر سانتی متر یک متر در جهت همان ساق قدم برداشت ( مانند آنچه در تصویر بالا نمایش داده شده است ).
در صورتی که یکی از ساق های تیر بلند تر از دیگری باشد نیز به همین شیوه باید در جهت ساق بلندتر حرکت کرد. همیشه به یاد داشته باشید که نشانه تیر کمان نشانه نهایی نیست.
سعی کنید در جهت نشانه پیکان به دنبال نشانه هایی همچون تومولوس تپه ، سنگی که با بقیه فرق داشته باشد ( از نظر رنگ و شکل ) ، غار دفینه دار و … باشید. گاها از این نشانه برای گمراه کردن استفاده شده است و باید در اطراف نشانه بدون توجه به جهت پیکان به دنبال نشانه های مکمل بود.
مردم ایران زمین، از دوران پیش از تاریخ تا پایان عصر ایران باستان، نماد ماه در دفینه را به عنوان نماد ایزدبانوی مادر، ایزدبانوی باروری، سین و بغدخت اناهیتا تقدیس و ستایش میکردند. یکی از جاذبه های ماه برای انسانهای نخستین، تغییر شکل ماه بود که آنها را به تفکر و چون و چرایی درباره این اختر تابناک برمیا نگیخت.
ماه، زمانی پر (کامل) زمانی کاسته میشد و بالاخره برای مدتی ناپدید میگردید، چونان زندگی بشر که پس از تولد بزرگ و بالنده شده آنگاه در سرازیری کسر و نقصان افتاده و بالاخره با رسیدن مرگ از دیدهها ناپدید میگردد.
اما در پس مرگ، رستاخیزی هست و چنین بود که حرکت ماه با سرنوشت انسان از ابتدا رقم خورد. این بازگشت جاودانی ماه و این تناوب بی پایان، از ماه، اختری ساخت که به طور کلی کوکب ضرب آهنگهای زندگی است. بنابراین شگفت آور نیست که از نظر انسانهای نخستین، ماه؛ خالق آب، رستنیها و باروری باشد.
ارزش ماه در نزد ایرانیان باستان
نوع هستی ماه سرشار از حیات و قابلیت و احیای مجدد است، بدین سبب، ماه یکی از اجرام سماوی بود که از قدیم ترین ایام در ایران و جهان پرستش میشد. مناسبات ماه و باران و رستنیها نیز مشهود بود، عالم نبات نیز تابع همان تناوبی بود که از ماه نشأت میگرفت.
در نوشته های ایران کهن آمده که گیاهان به سبب گرمای ماه میرویند. در اکتشافات باستانشناسی در ایران، تصاویر متعددی از ماه در ادوار مختلف بدست آمده که بیانگر اهمیت این جرم کیهانی در باور مردم این سرزمین بوده است. ماه که شب تیره و ظلمانی را روشنی میبخشید همواره به عنوان یکی از خدایان، ستایش میشد.
شباهت نماد ماه در دفینه (هلال ماه) با شاخ گاو انگیزه ای بود که ماه را حافظ ستوران و چارپایان و به ویژه گاو تصور کنند و باروری جانوران را همانند رشد و حاصلخیزی گیاهان، تابع ماه بدانند. ایلامی ها، خدای ماه را (سین) مینامیدند و همانند بابلی ها آن را پرستش میکردند. مظهر سین، هلال ماه بود.
باورهای مردمان باستان در مورد ماه
بدین گونه، تصور باروری جانوران و حاصلخیزی گیاهان توسط ماه موجب اعتقاد به ماه به عنوان ایزدبانوی باروری گردید که در اغلب تمدنهای پیش از آریایی ایران به نام مادر سین و نانا به چشم میخورد. در میان اقوام آریایی ساکن ایران که در هزاره دوم پیش از میلاد به ایران مهاجرت کردند؛ پرستش ماه به صورت نماد ایزد بانو اناهیتا جلوه گر شد.
نماد ماه در دفینه
از آثار برجای مانده در دوران هخامنشی میتوان پذیرفت که ماه مورد توجه و تقدیس بوده؛ به طوریکه نقش ماه بر روی مهرها، سفال ها و سکه ها و نمادهای آن در نقش برجسته ها بیانگر این واقعیت است. بر روی تعداد زیادی از مهرهای دوران هخامنشی، نقش ماه به ویژه هلال آن به چشم میخورد.
پس از راندن جانشینان اسکندر از ایران و با استقرار اشکانیان، ماه و نمادهای آن در آثار این دوره بیش از دوران هخامنشی دیده میشود. تصاویر ماه بر تندیس ها، مهرها و سکه های ارد اشک سیزدهم و فرهاد چهارم سکه ها به وفور به چشم میخورد.
نماد ماه در دفینه معمولا مظهر نیروی مونث است و به عنوان ایزد بانوی مادر شناخته میشود. مادر – الهه و الهههای وابسته به او همیشه به ماه مربوط میشوند. ماه با حاصل خیزی و رویش گیاهان و درختان در ارتباط است. مراحل ماه در آسمان نماد تولد و مرگ است و از همین طریق ابدیت و بی مرگی و تجدید حیات را تداعی میکند.
در واقع ماه صورتهای مختلفی به خود میگیرد. اولین ربع، ماه نیمه، ماه تمام و آخرین ربع. دائما کاسته و پر میشود، میمیرد و ولادت مییابد. ماه هم مثل مار و آب تجدید حیات و دگردیسی دارد.
معنی نماد ماه در دفینه گذاری در ایران باستان
ماه بخشنده باران به شمار میرود و از همین رو با باروری در ارتباط است. عقیده بر این است که باروری جانوران مثل حاصل خیزی گیاهان، تابع ماه است. ماه با مرگ هم بی ارتباط نیست. زیرا سه شب در آسمان دیده نمیشود ولی در واقع این نوع مرگ، نوع دیگر زندگی است. در اساطیر ایرانی، ماه خاصیت تطهیر کنندگی هم دارد. در اوستا، هفتمین یشت به ماه نسبت داده شده است.
در علامت ماه عموما در جهت دهانه بازش باید جستجو را انجام داد. در این جهت احتمال پیدا کردن تومولوس تپه نیز زیاد است. اگر قرص ماه تمام باشد و کلفتی اش به طرف پایین باشد در اطراف ممکن است غار باشد. اگر در داخل هلال ماه علامت + باشد دفینه در شعاع 5 متری اطراف نشانه است.
در کنار نشانه ماه علامت ستاره وجود داشته باشد باید در امتداد بلندترین پر ستاره حرکت کرد. ستاره ۴ پر به معنای خطر و ستاره شش پر به معنای وجود تله می باشد.
نظر دیگری نیز وجود دارد که می گوید نماد ماه در دفینه یا علامت هلال ماه در گنج یابی اشاره به مقبره اسلامی دارد که بدون بار دفینه می باشد. نماد ماه در بعد از تاریخ اشاره به جهت طلوع و غروب خورشید دارد که در سر راه کاروانسراها این نشانه به وفور به چشم می خورد. در اطراف بسیاری از نشانههای ماه یافت شده در ایران جوغن و یا چاه پلمپ شده نیز مشاهده شده است.
https://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2019/10/Moon-Carving.jpg480640فلزیاب رشتhttps://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2021/03/logo.pngفلزیاب رشت2019-10-17 08:53:332023-11-05 16:13:20نماد ماه در دفینه یابی
پش از بررسی آثار و نشانه های گنج و به خصوص نماد اسب در دفینه یابی باید به جایگاه اسب در ایران باستان بپردازیم. نام اسب در سانسکریت به صورت asva ، اوستا aspa ، فارسی باستان asa ، مادی aspa ، پهلوی asp و هزوارش برگرفته از آرامی کهن و به گونه swsya است این وامواژه از مادی به فارسی باستان رسیده است.
ایرانیان از دیرباز با اسب آشنایی داشتند و در باورهای ریشهدار و زندگی روزمرۀ خود آن را چنان پذیرفته بودند که چهرههای گوناگون فرهنگ آنان با یاد اسب همراه بوده است. حضور عنصر اسب همهجا ــ از جای جای اوستا گرفته تا سنگنبشتههای شاهان هخامنشی، و از داستانهای فراموششدۀ آفرینش تا افسانههای هزاران ساله و هنوز زندۀ سیاوش و شبدیز ــ دیده میشود.
اوستا یکی از منابع اصلی برای پژوهش دربارۀ جایگاه اسب در فرهنگ ایران باستان است. زردشت در اوستا از اهورهمزدا میخواهد که آنچنان نیرو، شنوایی، تندرستی و بیناییای به او ببخشد که به اسب داده است.
میتره یکی از بزرگترین ایزدان ایران باستان، در مهریشت اغلب به عنوان دارندۀ دشتهای فراخ و اسبان تیزرو نمایانده شده است. در اوستا هرجا سخن از پیکار و دلیری میرود، نقش اسب فراموش نمیشود.
سپاهیان دلیر برای دست یافتن به اسبان تندرو و برای برتری جستن در فَرّ، باید که در برابر ایزد باروری، اناهیتا، به نیایش درایستند ؛ و هر آنکس که از بخشایش اَرِته، ایزد توانگری، برخوردار شود، اسبان تیزتک و هراسانگیزش گردونۀ استوار را به تکاپو میاندازد تا دشمن را از پس و پیش به ستوه درآورند.
نماد اسب در دفینه یابی
نشانه اسب در گنج یابی
از سکاهای غرب ایران و مادها نشانههای فراوانی از نقش اسب در دست داریم. از دفن مردگان با اسب و یا ابزار اسب، نمونههای فراوانی در دست داریم. اشیاء به دست آمده در حفریات لرستان، مانند لگام اسب و مجسمههای کوچک اسب، تک یا جفت، برای بستن به گردونه که همراه مردگان دفن شدهاند، تصویر خوبی از آیینهای دینی و باورهای مردم سدههای ۸-۷ قم در اختیار میگذارند. این اقوام اسب را یاور مرده برای رسیدن به دنیای دیگر میپنداشتند.
ساکنان آن زمان لرستان امروزی مردگان خود را با اسب دفن نمیکردند. در این منطقه از فلات ایران، شاید به ملاحظات اقتصادی، به جای اسب نشانهای از آن مانند لگام برنزی، زیر سر مرده قرار میدادند. از این روی دهقانان یا حفارانی که به صورت غیرمجاز این لگامها را به دست میآورند، آن را زیرسری مینامند؛ نامی که امروز برای لگامهای گورها مقبولیت یافته است.
چنان که سنگنبشتههای دوران هخامنشی نشان میدهد، شاهان هخامنشی در نبشتههای خود بارها بر این بالیدهاند که فرمانروایان کشوری هستند که «اسبان خوب» دارد. روایت معروف به فرمانرواییرسیدن داریوش از زبان هرودت نیز، حتى اگر افسانۀ محض باشد، بیشتر گویای ارجمندی اسب در فرهنگ ایران باستان است.
بر پایۀ این روایت ۷ تنی که گئومات مغ (بردیا)، غاصب احتمالی فرمانروایی هخامنشیان را به قتل میرسانند، با یکدیگر پیمان میبندند که در روزی معین، به هنگام برآمدن خورشید، اسب هر کدام که زودتر شیهه بکشد، پادشاه ایران شود. اسب داریوش زودتر از اسبان همپیمانان شیهه میکشد و داریوش فرمانروای سرزمینی میشود که «اسبان خوب» دارد.
نماد اسب در دفینه یابی
مفهوم نشانه اسب در گنج یابی
در میان هدیههایی که در سنگنگارههای تختجمشید به نمایش گذاشته شده، اسب و لباس کامل سوارکاران نیز به چشم میخورد و در سنگنگارههای تختجمشید حتى چند نفر در حال حمل نمدزین اسب، شلاق سواری و چهارپایهای که داریوش برای سوارشدن بر اسب از آن استفاده میکرده است، به تصویر کشیده شدهاند. این نگارهها بهخوبی بیانگر اهمیت اسب در زمان داریوش است.
حضور آیینی اسب در میان جلوداران سپاه ایران نیز نشانهای است از تقدس و نقش این حیوان در ایران باستان. اشکانیان فقط روی زین اسب بود که خویشتن خویش را مییافتند. به نظر ژوستین اشکانیان همواره سوار بر اسباند، با اسب به کارزار میشتابند، به مهمانی میروند، به کارهای اجتماعی و شخصی خود میرسند و با اسب میروند و میایستند، دادو ستد میکنند و با یکدیگر سخن میگویند.ظاهراً در فرهنگ ایران باستان اسواری مترادف بود با نجیـبزادگی، بـزرگمنشی و جـوانمردی.
در هنگام مواجهه با نماد اسب در دفینه یابی باید به نکات زیر توجه شود :
اندازه تندیس اسب
حالت بدن اسب
نماد اسب بالدار است یا اسب عادی
حالت سر اسب
حالت پاهای اسب
ایستاده بودن یا در حال حرکت بودن اسب
جهت دید اسب
وجود سوارکار یا عدم جود آن
وجود زین یا عدم وجود آن
وجود یا عدم وجود جوغن در اطراف نشان اسب
گنج نماد اسب در دفینه یابی در کجا قرار دارد
فاصله هدف می تواند با توجه به نشانه ها از زیر خود اسب (اسبی که نشسته است یا سرش را پایین آورده است یا به زیر خود نگاه می کند) تا فاصله چند صد متری در مناطق کوهستانی متغیر باشد. در حالتی که اسب یک بار را حمل کند (باری که در گاری پشت سر او قرار دارد) بدان معنی است که تپه ای در پشت اسب وجود دارد که حاوی بار شاهی است. در اطراف تپه نیز نماد هایی از ردپا، سنگ صندلی یا نمادهای دیگری دیده می شود.
نکته مهم این است که این نشان به مانند دیگر نمادهای حیوانات هست و علامت آخر نیست به جز موردهای کم که به آن نیز پرداخته خواهد شد و در صورت مشاهده باید با توجه به نماد های دیگر اطراف نماد اسب را باید خوب بررسی کرد. باید در جهت دید اسب به دنبال نمادهای دیگری بود. اگر نشان اسب در دفینه یابی دارای سوارکار باشد نشانگر وجود قبر شخصی است که پست دولتی و حکومتی ، داشته است و قبر ارزشمند میباشد.
نشانه های آخر نماد اسب در دفینه یابی
نشانه های آخر نماد اسب در دفینه یابی ، جوغن و یا کله اسب و یا جای سم اسب و گاها یک زین اسب که به شکل مکعب کوچک تراش خورده است. نماد اسب در مقیاس بسیار بزرگ که دارای سه جوغن و بیشتر باشد در زیر خود اسب است ولی برای ورود باید در مسیر نگاه اسب در فاصله کمتر از دو متری دنبال دربی در زیر زمین باشید .
نشست بی دلیل زمین می تواند راه گشا باشد. نماد اسب که سر آن به سمت روبرو باشد اشاره به هدیه در فواصل دورتر دارد. فاصله ای که باید در نظر گرفت بستگی به اندازه نماد دارد. یعنی اگر نماد اسب بزرگتر از یک متر است باید تا سی متر را در نظر بگیرید اگر کوچکتر از نیم متر است باید تا پانزده متر را لحاظ کنید.
https://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2019/10/horse-carving.jpg720960فلزیاب رشتhttps://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2021/03/logo.pngفلزیاب رشت2019-10-15 08:53:192023-11-05 16:14:32نماد اسب در دفینه یابی
نشانه بز در دفینه یابی | شواهد باستانشناختی نشان میدهد که بز کوهی، جدّ اعلای بز اهلی کنونی، نخست در جنوب غربی آسیا اهلی شد.نخستین نشانههای اهلیسازی بز در ایران یافت شده که مربوط به حدود ده هزار سال پیش از میلاد است.در تمامی نواحی که از دامداری امرار معاش میکنند به دلیل گسترهٔ محصولاتش و آسانی نگهداری بسیار مورد توجه است.
بزها چیزهایی را میخورند که گوسفند نمیتواند بخورد، حتی در اراضی تعریف نشدهٔ حومهٔ شهرها، و نقش غیرقابل انکاری در مسیر سازی دارند. بدین ترتیب برای فقرا در ایران و افغانستان و بسیاری دیگر از مناطق خشک مانند آفریقا، بز نقشِ هم گاو و هم گوسفند را ایفا میکند.
اهمیت بز پیش از اسلام :
در ایران پیش از اسلام، بز در میان چهارپایان اهلی مقام ویژهای داشت. بنابر اساطیر مزدیسنی (مبتنی بر اوستا) درباره چگونگی و مراحل آفرینش عالَم سفلی، نخستین جانوران سودمندی که اهورامزدا بلافاصله پس از گاو آفرید بز و میش بود و سپس، در موقع آفرینش انواع هر جانور، نخست پنج گونه «بُز» آفرید.
اما گویاترین سند اهمیت بز در ایران پیش از اسلام، منظومه پهلوی درختِ آسوریگ است، که احتمالاً پس از اسلام در ایران سروده شده، ولی نشان دهنده دید سنتی ایرانیان مزداپرست درباره این جانور است. موضوع آن، مناظره و مفاخره درخت خرما (شاید به عنوان نماد اقوام سامی) و بز (نماد تمدّن آریایی) است.
نشانه بز در دفینه یابی
اهمیت نماد بز در گنج یابی :
طبق تحقيقات به دست امده نود درصد از آثار و نشانه های گنج و سنگ نگاره های كشف شده در سراسر جغرافياي ايران مربوط به بز كوهي ميباشد. نقش بز كوهي نماد ايران باستان با مضمون ابخواهي، زايندگي، فراواني نعمت و محافظت است. تعبيري از يك فرشته كه در مواقع سختي از ان كمك خواسته ميشد.نقش بز كوهي براي ايرانيان باستان نوعي مانيفست بوده كه رويكردي مقدس داشته است. اولين پويانمايي يا همان انيميشن جهان بر ظرف سفالين كشف شده از تصوير بزكوهي، مربوط به شهر سوخته در اسناد سيستان و بلوچستان ميباشد كه قدمت ان به سه هزار سال پيش از ميلاد مسيح میرسد.
جایگاه بز در دوران باستانی :
پرسش اما این است که علت اینکه بز کوهی تا این میزان در هنر و آثار انسان های تاریخ کهن نقش داشته چیست، در پاسخ به این پرسش باید بگوییم : “به اعتقاد کارشناسان نقش بزكوهی نماد ایران باستان، با مضمون آبخواهی، زایندگی، فراوانی نعمت و محافظت است.
تعبیری از یك فرشته كه در مواقع سختی ها از آن كمك خواسته میشد و ریشه این باور به یكی از اسطوره های ایران باستان برمیگردد.”بر اساس داستانی اساطیری مربوط به ایران، نخستین انسان روی زمین كیومرث بود كه در شاهنامه فردوسی از آن بعنوان نخستین پادشاه نام برده شده است.
کیومرث حدود چهل سال برزمین زندگی كرد و سپس با اهریمن زشتی ها در افتاد و به دست اهریمن کشته شد. دو قطره خون كیومرث بر زمین میچكد و از آن یك بوته ریواس دو شاخه میروید. این دو شاخه ریواس برهم میپیچند و از یك شاخه ی آن پسر زیبای جوانی به اسم مشی (ماری) و از شاخه دیگر آن دختر زیبای جوانی به اسم مشیانه (ماریانه) متولد میشود و چون آنها غذا خوردن را نمیدانستند،خداوند فرشته ای را قالب یك بزكوهی سفید رنگ میفرستد تا مشی و مشیانه را شیر بدهد. این بزكوهی تا آنها غذا خوردن را یاد بگیرند به آنها شیر میدهد، آنها بعد از گذشت سالیان بزرگ میشوند و روز سیزده فروردین با هم ازدواج میكنند.
نشانه بز در دفینه یابی
تفاسیر نماد بز در دفینه یابی :
از این منظر به باور مردم ایران باستان، بزكوهی مظهر فرشته ای است كه خداوند برای بقا و ادامه ی حیات نسل بشر فرستاده است. نقش بزكوهی برای ایرانیان باستان نوعی مانیفست بوده كه رویكردی مقدس داشته است و این قداست بر نقش هایی قابل مشاهده است كه هنرمندان شاخ های بزكوهی را به شكل لوزی كشیده اند و لوزی در خط ایلام كهن و میانه هیو یعنی تقدیس است.
از همین رو هرجا كه گذر آب باشد نقش های فراوان بزكوهی را میبینیم و مضمون آن آبخواهی است و بیان ارزش و اهمیت بی بدیل عنصر آب در نزد مردمان ایران باستان. استنلی کوهن باستان شناس فرانسوی نیز در مقاله ای با عنوان نقش بزكوهی برسفالینه های ایران باستان، آن را نماد آبخواهی دانسته است.
نیاکان ما هر جا که نیاز به یاری داشتهاند، این نقوش را با رنگ و یا کوبش سنگ به وجود میآوردند و از آن کمک میگرفتند و یا موقع زایمان زنان پلاک بز کوهی را به گردن زن آویزان میکردهاند که خداوند به آنها پسری سالم عطا کند.
در پایان این طور نتیجه گیری می شود که نماد بز با این که در ایران بسیار یافت می شود اما به خودی خود نماد گنج و دفینه نیست و اگر در اطراف آن آثار و نشانههای دیگری یافت شود می توان چنین برداشتی را داشت که نشانه ای از دفینه و زیرخاکی است.
https://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2019/06/Goat-Carving.jpg720960فلزیاب رشتhttps://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2021/03/logo.pngفلزیاب رشت2019-06-18 11:56:062023-11-06 16:10:20نشانه بز در دفینه یابی
قسمتی از بدن جانوران است که در انسان از مچ به پایین قرار گرفته و شامل پیشمشت و انگشتان و کف دست است. دست انسان قادر به انجام حرکات مختلف ارادی و لمس است و بیشتر کارهای روزمره هر انسانی با دست انجام میگیرد. این علامت یکی از مهمترین علامت های دفینه یابی بوده و به وفور در نقاط مختلف ایران یافت می شود.
به صورت کلی نماد اعضای بدن انسان در بررسی آثار و نشانه های دفینه از اهمیت زیادی برخوردار هستند و در هنگام مواجهه با یکی از آنها باید محیط اطراف به خوبی بررسی شود تا در صورت وجود دیگر آثار و نشانه ها روابط بین آنها مورد تحلیل قرار گیرد.
سنگ نگاره یا نماد سنگی چیست
به هر تصویر و نگارشی بر روی سنگ، سنگ نگاره یا هنر صخره ای می گویند. اگر این نوشته ها یا نقاشی ها، بر روی سنگ با رنگ یا امثال آن باشد به آنها Pictographs و اگر نقوش یا نوشته ها از طریق كنده كاری ها (حك یا حجاری مثبت یا منفی*) بر روی سنگ ها انجام شده باشد به آنها Petroglyphs یا Petrographs می گویند.
سال یابی سنگ نگاره های ایران از دیدگاه صاحب نظران متفاوت است. به نظر تعدادی از آنان قدمت بعضی از سنگ نگاره های ایران به پنج تا چهل هزارسال هم میرسد، این سال یابی ها اكثراً از طریق کارکردهای مقایسه ای بوده واز رویكردهای علمی نوین (ریزفرسایش و رادیوكربن) كمتر بهره گیری شده است.
نشانه دست در دفینه یابی
هدف از ایجاد سنگ نگاره ها
چرا تقربیاً 90 درصد نقوش سنگ نگاره های ایران بز كوهی است؟ قسمت اصلی آن به اسطوره ها، فرهنگ، دین و اعتقادات مردم باستان ایران زمین مربوط می شود که نشان و پيام آن “آب، باران، فراواني نعمت، نگهباني ماه، نگهبان و ناجي مشي و مشيانه” است و اين ارتباط پيامي و كلامي مشترك بر روي سفال ها نيز از اعصار كهن بر جا مانده است.
مطالعه بر روی سنگ نگاره ها نیازمند كمك مجموعه ای از علوم نوین و خاص است. علومی نظیر مردم شناسی، باستان شناسی، تاریخ، نماد شناسی، هنرهای تزیینی، اسطوره شناسی، علم شیمی و دیگر علوم.
یك علم به تنهایی قادر به مطالعه بر روی آنها نیست؛ چون یك سنگ نگاره مجموعه ای از علوم ذكر شده را در خود جای داده است. برای درك و شناخت آنها الزاماً می بایست از همه علوم مذكور و صاحب نظران آن رشته ها به طور سیستمی كمك گرفت.
سنگ نگاره ها نشان دهنده چه چیزی هستند
بعضي كارشناسان معتقدند سنگ نگاره ها فقط نمايش محيط اطراف انسان آن دورانند. در حالي كه متخصصان ديگري آنها را نمادهاي آييني مي دانند كه براي درخواستي از طبيعت و آسمان ها يا شكرگزاري نقش مي شده اند.بعضي از نقش ها هم ظاهرا زبان اشاره اي است يا زبان رمزي كه شمن هاي هر قبيله استفاده مي كرده اند.
بعضي نقش ها ممكن است جهت هاي جغرافيايي، تقويم يا اجرام آسماني را نشان دهند.بعضي نقش ها هم ممكن است نقشه راه باشند يا تابلوهاي فرسخ شمار، يا مرز قلمرو ميان قبايل را نشان دهند. اما بعضي از اين بوم هاي سنگي به وضوح صحنه يك واقعه يا مراسم را نشان مي دهند.
نشانه دست در دفینه یابی
بررسی نشانه دست در دفینه یابی
نشانه دست بیشتر مربوط به فرهنگ یونانی بوده و نشان دهنده قسم و بیعت و پیمان بین دفن کنندگان گنج می باشد. در مورد این نشانه اختلاف نظرهای بسیاری وجود دارد و سعی ما در این مقاله بر این است که سعی کنیم تمامی آن ها را بررسی و به یک جمع بندی نهایی برسیم. تقریبا در تمامی موارد در اطراف این نشانه نشانه های دیگری نیز وجود دارند که به ما جهت ، عمق کار و سایر موارد را می رسانند.
از نشانه هایی که در اطراف نشانه دست می توان دید می توان به صلیب ، نشانه تیر و… اشاره کرد. نشانه تیر در تمامی موارد جهت را به ما نشان می دهد و علامت صلیب نشان دهنده وجود یک قبر در آن نزدیکی است. اگر در جهتی که تیر نشان می دهد یک تپه وجود داشته باشد آن تپه از اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و احتمال اینکه یک تومولوس باشد بسیار قوی است.
تفسیر نماد دست :
محل قرارگیری صلیب در کنار دست نیز دارای تفاسیر متفاوتی بوده و اگر صلیب در داخل دست قرار داشته باشد دفینه در زیر تخته سنگ نزدیک آن قرار دارد. در موارد اندکی نیز مشاهده شده که در اطراف سنگ نگاره دست نشانه های دیگری مشاهده نشده در این صورت باید در اطراف آن نشانه به دنبال گوردخمه باشیم و اگر این نشانه به صورت تکی بر روی یک تخته سنگ قرار داشته باشد و آن تخته سنگ نیز در اراضی صاف و هموار قرار گرفته باشد احتمال وجود درپوش در زیر سنگ وجود دارد. تعداد انگشتان یک دست مهم بوده و حتما باید تعداد انگشتان کامل باشد. در صورت کامل نبودن تعداد انگشتان دست،تعداد انگشتان نشان دهنده تعداد نشانه های دیگری است که در اطراف قرار دارد.
نشانه دست چپ در دفینه یابی :
اگر علامت دست چپ و فقط انگشت اشاره داشته باشد ۴۰ متر جلوتر باید بررسی شود و اگر علامت دست راست و فقط انگشت اشاره داشته باشد، ۷۰ متر جلوتر باید بررسی شود. اگر علامت دست چپ و تمامی انگشتان باشند ۱۹ متر جلوتر و اگر علامت دست راست باشد و تمامی انگشتان دست باشند، ۲۱ متر جلوتر باید بررسی شود. اگر نشانه ای که مشاهده می کنید فاقد انگشت شست پا شد باید در زیر آن نشانه کاوش و بررسی شود. وجود جوغن در کنار نشانه دست احتمال وجود دفینه را افزایش میدهد. بر اساس تجربه عمق دفینه در این حالت بین دو و نیم تا سه و نیم متر است.
این نشان در مسیحیت نماد فرد روحانی می باشد و می تواند نشان دهنده یک قبر مخفی و استتار شده باشد. توجه داشته باشید که ارزشهای رقمی که برای هر علامت و سمبلی بیان می شود( متر، قدم، سانتی متر، فرسخ و …)معتبر نبوده و آنچه مسلم است هر فرهنگی طرز فکر و طرز شماره گذاری خاص خود را داشته است و حتماً برای کاوش از یک سیستم فلزیاب حرفه ای استفاده کنید.
از نظر مذهبی نشانی دست دارای مفاهیم متفاوتی بوده که در زیر به برخی از آنها اشاره می کنیم :
مسلمانان نماد دست را به فاطمه (س) مربوط می دهند (خمسه)
مسیحیان آنرا دست مریم باکره میدانند
یهودیان آنرا دست خواهر موسی میدانند
بیشتر نشانه های دستی که در ایران یافت می شود مربوط به سلسله های هخامنشی، ساسانی و اشکانی می باشد. در دوره اشکانی این نماد یک نماد مذهبی-عقیدتی بوده و اشاره به الهه میترا دارد و در اکثر موارد در اطراف آن یک تپه که نیایشگاه الهه میترا بوده است وجود دارد.
این نماد در دوره ساسانی نیز مشاهده میشود که به علت غارت دفینه ها توسط اعرابی که با اسلام به ایران وارد شدند فاقد هرگونه گنج و دفینه میباشد. به جوغن هایی که در اطراف پنجه دست مشاهده می شوند جوغن پنجه دست بافته می شود که در صورت مربعی بودن از اهمیت بالایی برخوردار هستند.
آثار و نشانه دست در غار
نشانه دست در غارها معمولا به صورت نقاشی بوده و کنده کاری نمی باشد این آثار و نشانه ها مربوط به دوران غارنشینی انسانها بوده و فاقد دفینه می باشند.
علامت مشت در دفینه یابی
علامت مشت دست در دفینه یابی دارای معنا و مفهوم ای همچون دست باز می باشد با این تفاوت که دفینه دارای تله و طلسم بوده و معمولا دارای عمق بیشتری می باشد. علامت مشت دست یک نشانه نهایی نبوده و حتماً باید به دنبال نشانه های مکمل باشید. علامت دست مشت شده در دفینه یابی به ندرت مشاهده می شود.
علامت دست چپ در دفینه
علامت دست چپ در دفینه تفاوتی با علامت دست راست در دفینه نداشته و شیوه عمل در هر دو مورد یکسان است. تنها موردی که باید به آن توجه کرد علامت کف دست است که معمولا حاوی نشانه هایی همچون ضربدر صلیب جوغن کوچک هلال ماه و … است.
https://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2019/06/Hands-carving-on-rock.jpg720960فلزیاب رشتhttps://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2021/03/logo.pngفلزیاب رشت2019-06-16 12:28:402023-11-06 16:12:25نشانه دست در دفینه یابی و گنج یابی
چشمه که در زبان پهلوی چَشمَگ یا چِشمَک میگفتند جایی است که آب از زیر آن بیرون زند و روان شود. چشمه محل تلاقی سفرههای زیرزمینی آب با سطح زمین است. بسته به ثبات منبع آب، یک چشمه میتواند موقتی، دائمی یا خودجوش باشد. در محل ظهور چشمه، گاه حوضچهها یا نهرهایی پدید میآیند. از انواع چشمهها میتوان از چشمه آب گرم و چشمه آب معدنی نام برد.
در برخی زمینهای ماسهای و مسطح مانند زمینهای کشور هلند آبهای زیرزمینی از نقاطی نزدیک به هم به روی زمین میجوشد که یه این پدیده، چشمههای نشتی گفته میشود.استفاده از آب چشمههای معدنی به عنوان درمان، سابقهٔ چندهزار ساله دارد.
چشمهها انواع مختلفی دارند که آنها را بطور کلی میتوان به 3 دسته تقسیم کرد :
چشمههایی که در جهت امتداد دامنه کوه به طرف پایین جریان دارند و دارای انواع مختلفی هستند.
آنهایی که در اثر فشار ایستایی (Hydrostatic) به طرف بالا حرکت میکنند، یعنی در حقیقت از نوع آرتزین میباشند.
بالاخره آنهایی که آب با سرعت و فشار زیاد به علت داشتن گاز به خارج فوران میکند مانند آبفشانها (Geysers).
چشمه در دفینه یابی
نقش چشمه ها در دفینه یابی و پیدا کردن گنج :
این مکانها برای دفن کردن دفینه و گنج اطراف چشم ها می باشد. توجه به این نکته ضروری است که چشمه های فصلی مکان خوبی برای این کار نبوده و در صورت خشک شدن مکان دفینه گم می شود، پس اگر به دنبال دفینه هستید حتما دقت کنید که چشمه ها دائمی و پرآب باشند.
از آنجا که تمامی روستاها و شهرهای قدیم در نزدیکی رودخانه ها به وجود می آمدند در هنگام کاوش آثار و علائم اطراف چشمه به دقت بررسی شود. آثار و نشانه هایی همچون تپه های قدیمی ، نشان بز ، نشان مار ، سنگ های مکعبی شکل ، انواع جوغن ، درختان خاص و غیره می توانند نشانه های خوبی باشند.
درخت اطراف چشمه در دفینه یابی :
درختانی موجود در اطراف رودخانه های که در مناطق بیابانی و غیر جنگلی وجود دارند از مهمترین فاکتورهایی است که باید به آن توجه کنید. قرار گرفتن این درختان به صورت یک مثلث متساوی الاضلاع بسیار مهم بوده و درختان باید بیشتر از ۳۰۰ سال قدمت داشته باشند. معمولا دفینه در پای درختی که به قبله و یا درختی که به چشمه نزدیک تر باشد قرار دارد و دفینه از نوع دفینه های اسلامی می باشد.
عموما در نسخه های خطی ( نسخه های گنج ) از چشمه به عنوان نشانه دوم و یا سوم در کنار تپه و درخت یاد می شود. پس در اطراف چشمه به دنبال نشانه ها باشید و اگر در اطراف چشمه قبرهای قدیمی دیدید به احتمال زیاد آن قبرها دارای بار بوده و باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند.
موارد مهم در بررسی اطراف چشمه
برخی بر این باور هستند که دفینه اطراف چشمه معمولا در بالای سر رودخانه قرار میگیرد و دلیل آن هم عدم دسترسی آب رودخانه به دفینه بیان می شود. اگر در مکانی دو و یا سه رودخانه قرار دارد باید اطراف شاخص ترین آنها مورد بررسی قرار گیرد و منظور از شاخص بودن یک رودخانه تفاوت آن با دیگر رودخانههای موجود در آن منطقه از نظر سردی ، گرمی ، بزرگی ، میزان آب ، رنگ و بو و مزه و …است.
اگر در کنار چشمه یک درخت و یک تخته سنگ بزرگ نیز قرار داشته باشد و یک مثلث بین چشمه تخته سنگ و درخت ساخته شود معمولاً احتمال حضور دفینه در آن منطقه بسیار زیاد است و بهتر است که با یک فلزیاب حرفه ای آن منطقه را چک کنید.
تپه اطراف چشمه در دفینه یابی:
بلندی های اطراف چشمه را به دقت بررسی کرده و نزدیکترین بلندی مشرف بر محل چشمه از نظر وجود قبور بسیار مهم است و احتمال وجود دفینه در آن بسیار زیاد است. حتما تپه را با یک دستگاه فلزیاب تصویری با لوپ فلزیاب بزرگ ( یک در یک ) بررسی کنید.
بعضا مشاهده می شود که برخی از افراد غیر کارشناس اذعان می دارند که گنج در کف رودخانه دفن شده است که این مورد کاملاً غلط بوده و هیچ عقل سلیمی دفینه را رد زیر آب که امکان رسیدن آسیب به آن میرود قرار نمیدهد ( سختی انجام کار و دفینه گذاری نیز از دلایل دیگر است ).
عمق دفینه چشمه | دفینه چشمه در کوه | چشمه های دارای دفینه | دفینه اطراف چشمه ها | آثار چشمه ها | گنج چشمه ها کجاست
https://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2019/05/River-near-the-hoards.jpg720960فلزیاب رشتhttps://farsdetector6.ir/wp-content/uploads/2021/03/logo.pngفلزیاب رشت2019-05-04 12:04:582023-11-09 14:23:33چشمه در دفینه یابی و بررسی نقش آن